Non sei cal era o seu nome…non recordo, ao mellor non era él e era ela. Adoitaba pasear tódalas tardes, sempre o mesmo camiño, sempre as mesmas paradas, como no banco onde esperaban vendo pasar a vida algúns máis. Non eran amigos da vida, eran amigos de “ver pasar a vida”. Alí sentados observaban e falaban, cada día, sen unha cita previa. Era maior, e vivía só ou soa, nun edificio deses que pouco a pouco foron quedando sen veciños, sen veciñas, ou ao mellor era deses outros onde as presas non permiten coñecer quen vive tras a porta de enfrente. Todo o que queda del ou dela é unha noticia de prensa ou de internet na que se fala de que levaba varios días morto cando o atoparon, na súa casa, alarmados polo cheiro ou simplemente porque o correo amontoábase, ou por algún dos do paseo que lle extrañou a súa falta. Durante uns días a noticia correra polas redes e os veciños e veciñas se doeran de non terse decatado antes do seu estado. Se tiña familia, aínda que fose lonxe, choraron...
COMUNICADO URXENTE de Acampa pola Paz e o Dereito a Refuxio Ante o Xenocidio do Pobo Palestino Dirixido a toda a cidadanía e en especial ás organizacións da rede Acampa , aos partidos políticos, sindicatos, ONGs e asociacións de todo tipo e actividade. A cidadanía non pode soportar por máis tempo o que está a suceder en Palestina , especialmente en Gaza . A sociedade estase a mobilizar por todas partes e de todas as formas posibles, pero aínda así os gobernos , que teñen a capacidade de exercer a presión necesaria, seguen plegados aos intereses xenocidas de Israel contra a vontade mesma das súas poboacións. Chegou o momento de dar unha inmensa RESPOSTA UNITARIA . Todas e todos xuntos temos a obriga de parar este sufrimento insoportable. Desde a UNIDADE máis absoluta por unha vez, é tempo de tomar as rúas coa bandeira dos DDHH que, neste momento da historia, está máis...