Non sei cal era o seu nome…non recordo, ao mellor non era él e era ela. Adoitaba pasear tódalas tardes, sempre o mesmo camiño, sempre as mesmas paradas, como no banco onde esperaban vendo pasar a vida algúns máis. Non eran amigos da vida, eran amigos de “ver pasar a vida”. Alí sentados observaban e falaban, cada día, sen unha cita previa. Era maior, e vivía só ou soa, nun edificio deses que pouco a pouco foron quedando sen veciños, sen veciñas, ou ao mellor era deses outros onde as presas non permiten coñecer quen vive tras a porta de enfrente. Todo o que queda del ou dela é unha noticia de prensa ou de internet na que se fala de que levaba varios días morto cando o atoparon, na súa casa, alarmados polo cheiro ou simplemente porque o correo amontoábase, ou por algún dos do paseo que lle extrañou a súa falta. Durante uns días a noticia correra polas redes e os veciños e veciñas se doeran de non terse decatado antes do seu estado. Se tiña familia, aínda que fose lonxe, choraron...
Alabau y Varela, junto con Mela “la Carbonera”, fueron las tres mujeres acusadas en el juicio de los 23, un proceso al que se enfrentaron “optimistas” porque, se “palpaba” en todo el país, a Franco le quedaba poco y el régimen estaba “a punto de caerse”, como así fue finalmente “No íbamos preocupadas. Íbamos con cierta alegría porque sabíamos que ‘se caía’, que era una realidad. Nos dábamos ánimos y decíamos aquello de ‘esto se cae’. Lo sentíamos realmente”. Fina Varela y Sari Alabau no solo siguen vivas para contarlo, que no es poco, sino que continúan en las calles, en las manifestaciones, en la lucha por la causa humana, democrática. Junto a Manuela Balbina Valcárcel Luaces, Mela “la Carbonera” , conformaron el trío de mujeres encausadas en el proceso de los 23 que se celebró el 1, 2 y 3 de julio de 1975 en la sede madrileña del Tribunal de Orden Público (TOP), hace 50 años. No obstante, los destinos de las tres ya se habían cruzado antes, en 1972, cuando coi...