O pasado 18 de xuño, o movemento pensionista de Madrid sufriu un episodio de represión. Desde fai máis dun ano vimos padecendo unha persecución que non cesa, unha constante limitación do noso dereito para manifestarnos pacíficamente, como levamos facendo desde fai seis anos. As nosas concentracións, sempre fronte ao Congreso e de forma pacífica, centráronse na reivindicación de pensións públicas dignas. Tamén denunciamos os graves problemas da sanidade pública, a vivenda inalcanzable para os mozos, a pobreza crecente e o aumento de gasto militar fronte ao abandono das infraestruturas e dereitos sociais. Fixémolo na rúa, todos os luns en Sol e os mércores fronte ao Congreso, nunha loita sen precedentes en todo o Estado. Desde fai máis dun ano, a Delegación de Goberno denéganos o permiso para concentrarnos fronte ao Congreso. A pesar das nosas peticións e explicacións, non recibimos resposta. No seu lugar, impóñennos un percorrido desde Sol ata a Carreira de San Jerónimo, onde nos cercan con valos que impiden achegarnos ao Congreso. Cada mércores, o espazo é máis reducido e a sensación de estar engaiolados máis evidente. A provocación é constante. O 18 de xuño esta acción agravouse. As forzas de seguridade fixeron uso abusivo do poder: sacáronnos da sombra, alegando que tapabamos a porta dun hotel, en plena onda de calor con 35 °C. Impediron que se lesen con normalidade os manifiestes, interrompendo, ríndose, e tentando desmoralizar aos nosos compañeiros e compañeiras, especialmente a quenes, a pesar da súa idade, aguantaban a calor e sostiñan as pancartas diante deles. Algunhas compañeiras cantaron consignas dirixíndose a eles pola súa actitude. Foi entón cando un compañeiro que veu ver que pasaba, foi agarrado con violencia, empuxado detrás dos valos e agredido sen motivo. Outro compañeiro tentou axudalo e foi expulsado fóra dos valos. Ao outro lado, case pegado aos que estaban a padecer este altercado, apareceu un axitador de ultradereita que xa coñecemos e que adoita provocarnos. A policía, en lugar de apartalo, protexeu a súa actuación. A mañá terminou co compañeiro ferido e visitando o centro de saúde, con parte de lesións, e presentando unha denuncia contra o axente que o agrediu. Sentimos indignación e impotencia ante esta agresividade policial. Esiximos explicacións á Delegación de Goberno: por que se permite manifestarse libremente a Vox, PP ou Mans Limpas fronte ao Congreso, e perséguese ao movemento pensionista? Quizais —e só quizais— a resposta sexa esta: que molestamos porque estamos a facer as cousas ben. As organizacións pensionistas de todo o Estado solidarizámonos coas e cos pensionistas de Madrid. Reiteramos a nosa firme decisión de manter as mobilizacións e denuncias, e de seguir ampliando as nosas accións con máis forza, máis unidade e máis determinación. Así mesmo, esiximos a eliminación da Lei Mordaza, para que feitos como este non volvan ocorrer. Por último, facemos un chamamento, para que se acuda de forma masiva, á manifestación que terá lugar o 25 de outubro ás 12 da mañá desde Atocha a Sol, para defender as pensións e os servizos públicos. Nin represión, nin silencio! Defender as pensións públicas e os dereitos sociais non pode ser delito! GOBERNE QUEN GOBERNE, AS PENSIÓNS PÚBLICAS E OS DEREITOS DEFÉNDENSE COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones) EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria) MADPP (Movimento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas) MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos) UNIDADE COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas) PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…