O sistema sanitario que se foi construíndo neste país dende hai décadas é un dos
maiores logros colectivos, que a cidadanía percibe como propio e ao que se sinte
profundamente vinculada por entendelo como unha potente ferramenta de igualación
social. A nosa sanidade pública vaise configurando entre os azos sociais, os grandes
avances científicos, a rede de grandes profesionais que a integran e os impulsos
políticos que responden a estas realidades.
A pandemia provocada pola COVID foi un impacto enorme sobre o conxunto da
sociedade, e serviu de test de estrés sobre un sistema sanitario que funcionou ao
mellor nivel. España converteuse nun país de referencia no sistema de vacinación, e
intensificouse a valoración que a cidadanía estima do conxunto dos e das profesionais
do sistema. A pesares diso evidenciou tamén algúns problemas nos escenarios laborais,
puxo o foco en grandes infraestruturas non tan necesarias como outros posibles
avances, e amosou que é necesaria unha xestión coordinada e leal entre as estratexias e
políticas xerais deseñadas no conxunto do Estado e a execución da asistencia sanitaria
que corresponde ás Comunidades Autónomas. A priorización dos intereses propios sen
visión de conxunto vai contra a concepción solidaria do propio sistema público de
saúde.
Necesitamos seguir crecendo dende unha concepción pública e progresista do sistema
sanitario. Hoxe somos un dos países do mundo coa maior esperanza de vida, o que
debe acompañarse de boa calidade ante a cronicidade e de consolidar unha forte
coordinación do eido sociosanitario. Para iso debemos comprender a necesidade de
transformar o noso sistema nun espazo destinado á saúde no seu concepto máis
amplo, reforzando especialmente o noso sistema de atención primaria para ser máis
resolutivo e para dotalo de capacidade de desenvolver a atención comunitaria,
rexeitando así as miradas que buscan limitar dereito na asistencia e na atención ás
persoas en función da súa condición, sexo, idade ou procedencia.
Existen tamén novos retos, que dende a política sanitaria foron menos tidos en conta
en tempos anteriores e que hoxe deben protagonizar esta nova concepción, como a
saúde mental, especialmente en idades máis temperás. Os grandes avances nas
terapias e tratamentos de última xeración deben ser tamén un gran obxectivo,
garantindo que sexan accesibles a toda a poboación.
Polo progreso na sanidade pública e de calidade
Unha concepción progresista do noso sistema sanitario tamén é aquel que coida ao
valor máis prezado que temos, que son os e as profesionais. É necesario deixar a
sanidade ao marxe de políticas de redución de gasto público que ás veces sobrevoan
como ameazas, e afrontar os necesarios debates fiscais que, lonxe de lecturas fáciles e
de curto rendemento, afronten a realidade de que será o esforzo proporcional e
progresivo dos cidadáns o que sosterá a calidade e capacidade que desexamos.
A nosa sociedade creceu nos últimos 40 anos cun sistema sanitario que a Lei Xeral de
Sanidade do ano 1986 deseñou con gran acerto. Vivimos tempos nos que precisamos
afianzar os dereitos conseguidos e ser quen de proxectar o futuro con esperanza. Ante
as decisións trascendentais que debemos tomar nos vindeiros días, os asinantes deste
manifesto queremos facer ver que resulta imprescindible ter en conta unha visión
progresista, que entenda que a sanidade é, e debe seguir sendo, un exemplo do que a
nosa sociedade pode conseguir se traballa mirando cara o futuro. Precisamos continuar
esta senda de éxitos, sen retroceder e defendendo que os instrumentos que permiten
igualar á sociedade son a ferramenta máis potente para progresar.
Galicia, xullo de 2023. O
O sistema sanitario que se foi construíndo neste país dende hai décadas é un dos
maiores logros colectivos, que a cidadanía percibe como propio e ao que se sinte
profundamente vinculada por entendelo como unha potente ferramenta de igualación
social. A nosa sanidade pública vaise configurando entre os azos sociais, os grandes
avances científicos, a rede de grandes profesionais que a integran e os impulsos
políticos que responden a estas realidades.
A pandemia provocada pola COVID foi un impacto enorme sobre o conxunto da
sociedade, e serviu de test de estrés sobre un sistema sanitario que funcionou ao
mellor nivel. España converteuse nun país de referencia no sistema de vacinación, e
intensificouse a valoración que a cidadanía estima do conxunto dos e das profesionais
do sistema. A pesares diso evidenciou tamén algúns problemas nos escenarios laborais,
puxo o foco en grandes infraestruturas non tan necesarias como outros posibles
avances, e amosou que é necesaria unha xestión coordinada e leal entre as estratexias e
políticas xerais deseñadas no conxunto do Estado e a execución da asistencia sanitaria
que corresponde ás Comunidades Autónomas. A priorización dos intereses propios sen
visión de conxunto vai contra a concepción solidaria do propio sistema público de
saúde.
Necesitamos seguir crecendo dende unha concepción pública e progresista do sistema
sanitario. Hoxe somos un dos países do mundo coa maior esperanza de vida, o que
debe acompañarse de boa calidade ante a cronicidade e de consolidar unha forte
coordinación do eido sociosanitario. Para iso debemos comprender a necesidade de
transformar o noso sistema nun espazo destinado á saúde no seu concepto máis
amplo, reforzando especialmente o noso sistema de atención primaria para ser máis
resolutivo e para dotalo de capacidade de desenvolver a atención comunitaria,
rexeitando así as miradas que buscan limitar dereito na asistencia e na atención ás
persoas en función da súa condición, sexo, idade ou procedencia.
Existen tamén novos retos, que dende a política sanitaria foron menos tidos en conta
en tempos anteriores e que hoxe deben protagonizar esta nova concepción, como a
saúde mental, especialmente en idades máis temperás. Os grandes avances nas
terapias e tratamentos de última xeración deben ser tamén un gran obxectivo,
garantindo que sexan accesibles a toda a poboación.
Polo progreso na sanidade pública e de calidade
Unha concepción progresista do noso sistema sanitario tamén é aquel que coida ao
valor máis prezado que temos, que son os e as profesionais. É necesario deixar a
sanidade ao marxe de políticas de redución de gasto público que ás veces sobrevoan
como ameazas, e afrontar os necesarios debates fiscais que, lonxe de lecturas fáciles e
de curto rendemento, afronten a realidade de que será o esforzo proporcional e
progresivo dos cidadáns o que sosterá a calidade e capacidade que desexamos.
A nosa sociedade creceu nos últimos 40 anos cun sistema sanitario que a Lei Xeral de
Sanidade do ano 1986 deseñou con gran acerto. Vivimos tempos nos que precisamos
afianzar os dereitos conseguidos e ser quen de proxectar o futuro con esperanza. Ante
as decisións trascendentais que debemos tomar nos vindeiros días, os asinantes deste
manifesto queremos facer ver que resulta imprescindible ter en conta unha visión
progresista, que entenda que a sanidade é, e debe seguir sendo, un exemplo do que a
nosa sociedade pode conseguir se traballa mirando cara o futuro. Precisamos continuar
esta senda de éxitos, sen retroceder e defendendo que os instrumentos que permiten
igualar á sociedade son a ferramenta máis potente para progresar.
Galicia, xullo de 2023.