Saltar ao contido principal

Publicacións

A dependencia en España por Laura C. Vilches

Contexto A situación das persoas dependentes en España caracterízase por un crecente proceso de envellecemento da poboación e a súa pertenza ao modelo mediterráneo dos Estados de Benestar fai que as familias carguen cos coidados, sendo o papel dos servizos sociais do Estado subsidiario. Analizaremos a situación da dependencia no caso español a partir de fontes secundarias para comprender a situación actual e a que está por vir. Estamos afeitos valorar o envellecemento da poboación como un problema cando en realidade é un éxito social, xa que grazas aos avances da sociedade permítese alongar a vida humana. Con todo, o proceso de envellecemento leva consigo unha serie de consecuencias económicas e sociais, como as limitacións para levar unha vida independente, etc. Imagen de Sabine van Erp en Pixabay De tal maneira, os axentes sociais deben fomentar un sistema público de sanidade e de servizos sociais de calidade no relativo ao proceso de optimización de oportunidades de ...

Os esquecidos e as esquecidas por S.F.Bellas

Non sei cal era o seu nome…non recordo, ao mellor non era él e era ela. Adoitaba pasear tódalas tardes, sempre o mesmo camiño, sempre as mesmas paradas, como no banco onde esperaban vendo pasar a vida algúns máis. Non eran amigos da vida, eran amigos de “ver pasar a vida”.  Alí sentados observaban e falaban, cada día, sen unha cita previa. Era maior, e vivía só ou soa, nun edificio deses que pouco a pouco foron quedando sen veciños, sen veciñas, ou ao mellor era deses outros onde as presas non permiten coñecer quen vive tras a porta de enfrente. Todo o que queda del ou dela é unha noticia de prensa ou de internet na que se fala de que levaba varios días morto cando o atoparon, na súa casa, alarmados polo cheiro ou simplemente porque o correo amontoábase, ou por algún dos do paseo que lle extrañou a súa falta. Durante uns días a noticia correra polas redes e os veciños e veciñas se doeran de non terse decatado antes do seu estado. Se tiña familia, aínda que fose lonxe, choraron...

Co medo non se xoga por S.F.Bellas

Hoxe lembrei unha historia que contaba meu pai...que resume o importante que é a educación neutra, non sectaria.  Él, nacido en 1924, lembraba os nomes de todos os profesores que lle deron clase e de qué "bando" era cada un. Lembraba un republicano que "desapareceu", e o seguinte que pasou por aquela "aula itinerante" pouco antes da "Guerra Civil" e que foi o culpable de que o meu avó deixase de mandar ao seu fillo á escola. Este profesor baseaba as clases no medo, en cultivar nos nenos o medo aos vermellos, aos que faltaba retratar con cornos e rabo, que segundo el virían e botarían gases por todos lados... cando iso sucedese os nenos deberían esconderse baixo mesas ou en buracos. O meu pai chegou a ter tanto medo, tendo en conta que ademais era quen lle lía a prensa do momento ao meu avó e demais veciños con todo o que iso supoñía, que se meteu no forno de leña e non había forma de sacalo de alí...Ese día, o meu avó decidiu que o meu...

Compararse á baixa en tempos de covid-19 por Laura C. Vilches

Esta reflexión xorde tras un debate entre colegas ante a situación actual xerada pola pandemia covid-19. “Encántame a época que me tocou vivir (nótese a ironía)” di unha persoa en plena corentena provocada pola crise do  covid-19. “Estamos mellor que noutros tempos” serve como resposta,  ejemplificando os períodos bélicos como a guerra civil. Vivimos nunha época na que nos temos que considerar afortunados/as por ter unhas condicións materiais de vida dignas, mellores que outros colectivos da nosa contorna, e xa non digamos, outros países e outras comunidades. A verdade é que o azar de nacer nun determinado lugar do planeta non outórganos a condición de afortunados/as senón que nos concede unha serie de privilexios. Antes de seguir coa miña exposición quixera facer un pequeno matiz para aclarar este punto de partida. Moitos aspectos da nosa vida que consideramos dereitos poden ser lidos como privilexios. A diferenza daquelas persoas que parten do privilexio, os der...

Vivas e vivos querémonos! | Algunas reflexiones en “Tiempos del Cólera”

A mediados de 2019, en unos bloques de viviendas (pertenecieron a la Cooperativa “Virgen del Carmen), de Caranza (Ferrol), un grupo de vecinos iniciamos una serie de reuniones para analizar cómo afrontar la situación de la colectividad, teniendo en cuenta que la mayoría habíamos alcanzado una edad avanzada.  Evidentemente, después de años de estancia en estas viviendas, aparecían problemas que se hacía difícil resolver. Edades muy avanzadas de sus pobladores, existencia de un número significativo de personas viviendo solas, enfermedades profesionales, la necesidad muy acusada de atención médica, incomunicación entre la vecindad, etc. y la voluntad de no renunciar a seguir viviendo donde habíamos habitado durante más de 55 años.  Estos y otros problemas nos animaban a encontrar una forma de organización que nos permitiera desarrollar mecanismos de solidaridad y ayuda mutua.  Partíamos del hecho de tener la propiedad de la vivienda. En general, habíamos adquir...

Vivas y vivos nos queremos: 16.000 vidas salvadas en España por el confinamiento según el Imperial College de Londres

Vivas e vivos querémonos! O diario online publico.es faise eco, a través de este artigo de Alberto Sicilia, do informe do Imperial College de Londres, o cal recalca a importancia que ten o confinamento para solventar a crise sanitaria provocada polo covid-19. Partillamos o devandito artigo en aras de comprender este confinamento como un método de coidado colectivo. Unas 16.000 vidas salvadas en España por el confinamiento según el Imperial College de Londres ALBERTO SICILIA El equipo de epidemiólogos del Imperial College de Londres ha publicado  un nuevo informe  en el que estiman los efectos de las medidas tomadas por 11 países europeos durante la crisis del coronavirus. Para entender una epidemia el número clave es el llamado número de reproducción "R", que nos dice en cada instante de tiempo "a cuántas personas nuevas infecta cada enfermo". Si "R" es más grande que 1, la epidemia está creciendo. Cuando "R" es más pequeño qu...

Dá que pensar, por Guillermo Ferrández

[GL]  Dá que pensar. Non me gustaría sumarme ao catastrofismo dominante que arrasa o noso país, gustaríame advertir sobre o acoso e derriba que a dereita española está a levar a cabo contra o goberno de España. Desde todas as frontes a dereita trata de desestabilizar ao goberno á vez que solicita máis dureza no confinamento e menos liberdades para a poboación. Buscan culpables a quen cargar o desastre que eles mesmos propiciaron cos seus recortes na sanidade e coas súas privatizacións. O neoliberalismo que se centra máis na cuestión económica que na sanitaria, “a cura podería ser peor que o problema mesmo”(palabras de Trump), está disposto a deixar morrer á xente antes de colapsar o sistema económico.  É certo que o virus nos fíxonos conscientes da nosa vulnerabilidade pero esa mesma vulnerabilidade debemos aproveitala para apoiar as institucións e políticas públicas que reforcen o común. Necesitamos un papel máis activo do Estado e un uso público da razón. Debemo...